Yedigey bir aşağılanma, içini yakan bir boşluk hissederek sustu. Fakat aynı zamanda bu olanlara karşı içinde, Aral'ın dalgaları gibi bir öfke, bir isyan duygusu kabardı. (...) Yine kin tutmuştu onu. Bununla birlikte, karşısındakinin kendisinden daha kurnaz, daha akıllı olabileceğini de düşünüyor ve bu da ona çok dokunuyordu. (...) Bulmuştu aradığını. Adamın söylediklerinde bir mantıksızlık, bir hile ve şeytanlık vardı. Anılar sadece anı idi. Bir insan düşmanca anılar yazmakla suçlanabilir miydi? Bir insanın anıları 'dost' ya da 'düşman' olabilir miydi? Anılar geçmişte yaşanmış olaylardı ve bugünü anlatmıyordu. Anılar, geçmişteki olayların olduğu gibi yazılmasıydı.