yaşamın sonu: ölüm. her yüz; insan yüzü, hayvan yüzü de olabilir,soluk,büyüyen yaşlanan (belirli) sarılma (birine sarılınca ölümü düşünmek), her sabahta: her sabah uyanıp ölümü düşünmek. daha sonraki satırlarda,bir trenin gidiş istikametinde oturduğunda, karşıdan gelen tüm görüntüler hızla gelip geçer... hızla tek tek resimler,film gibi geçip gider... işte böylesi yolculuklarda, ölümden uzaklaştığımı algıladığımı belirtmek istedim.
Diğer Tezer Özlü Sözleri ve Alıntıları
Meyhanelerde umutsuz bir bekleyiş vardır -kendi kendini bekleyiş.- Öyle anılar var ki gerçek mi yoksa düşünülmüş mü olduklarını bilemiyorum.
- Artık giderek dünya insanları bana birer fabrika ürünü gibi görünüyor.
- mevsimler deÄŸiÅŸiyor.
bunlar vivaldi'nin dört mevsimleri gibi değil.
dinlendirici olamıyorlar hiç. - Yaşam, mutlak tutkularla dolu. Yaşamı sevmekle birlikte ölüme alışmak da büyüyor, gelişiyor. Güzellikler kazanıyor. Bu sevgiyi nasıl rahatlıkla uğurluyorsam, yaşamı da o denli rahat, o denli güzel uğurlamalı. Sevgilerimi doyumla devretmeliyim.
- Çoğu tutucu insanlar. Tüm düşünceleri para. Ev. Araba. Ve çocuklarının güzel geleceği. Gizli sevgililer edinmeye çalışan, ama kendilerini mutlu aile babaları, ileri bilim adamları göstermek isteyen, insanın özünü anlamaktan yoksun kişiler.
- Anlatamayacağım. Bu insanlar "Guguk Kuşu" filmini de, Napolyon'un yaşamöyküsü filmini de, limana yanaşan beyaz bir yolcu gemisini de, vitrinlerdeki yeni sonbahar giysilerini de aynı gözlerle seyredebiliyorlarsa, elimden ne gelir?
- - Sana ne oldu? Sensiz yaÅŸayamam.
- Yaşarsın. Herkes herkessiz yaşayabilir. - Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyorum.
- Kimse yaşadığımız mevsimin, günlerin ve gecelerin yaşamın kendisi olduğundan söz etmiyor.
Cahit ZarifoÄŸlu
Aslı Erdoğan
Bülent Parlak
Ãœmit YaÅŸar OÄŸuzcan
Ä°mam Gazali
Fatih Duman
Robin Sharma
Carlos Ruiz Zafon
S. Ahmet Arvasi
Mustafa ArmaÄŸan