Yazmak, neredeyse sersemliğe varan bir cürettir. Cüretkar olan kısmı şimdiye kadar söylenmemiş bir şey söyleyeceğini ya da herhangi bir şeyi hiç anlatılmadığı bir biçimde anlatılabileceğini sanmakla ilgilidir. Sersemce olan kısmı da bu bütün cüretin peşinden gitmektir. Ama tıpkı insanoğlunun bütün yaşadıklarına rağmen doğmaya devam etmesi gibi mucizevi bir inat da vardır bu işte. Çünkü her seferinde biri çıkar ve insanı mutlak bir isabetle anlatabileceğini düşünür. Hatta kimilerinin insanı değiştirecek cümleler kurmak hayali bile vardır. Doğrusu yazı yazanın bu pek insanca inadı için elinde yeterince neden olduğu rahatlıkla söylenebilir. Çünkü tarih boyunca insanın tanıklık ettiği en büyülü şeydir söz.Tanrıya inanıyorsanız onun insanın kalbine dokunmak için başka şeyleri değil, sözü seçtiğini bilirsiniz. İnanmıyorsanız sözün tanrı gibi sınırsız bir büyüyü bile yaratacak kadar büyük olduğunu bilirsiniz. Her iki durumda da söz insanoğlunun her seferinde hayatını adayacağı kadar kuvvetlidir.