Tülperdeyle camın arasında durup sokağa bakıyor yaşlı adam. Beyaz sakalı kesilmiş, başında siyah bir namaz takkesiyle. Karşıdan bakanların görmeleri için dışa doğru cama yapıştırılmış yarıbelden yukarı bir resim gibi. Arkasında ve geçmişinde hiç bir kimse yok gibi. Cama yapıştırılmış bir ihtiyarlık gibi. İnsanların yaşadığı bir programın dışarıya bakma saatında dışarıya bakması için camın önüne bırakılmış gibi. Ve ölümün bir sigara kağıdı gibi yakıp öbür dünyaya bile bir şeyini bırakmayacağı duygusunu yayan bu ihtiyara kendi camımın ortasına yapışmış dışa doğru bakarken onun da bana karşı aynı fakat belki sadece elli yıl önceki kelimelerle aynı duygu içinde donup kaldığını anladım. O cesaret etti yine de. Bu asırlık duygu kalıntısıyla kirecleşip kalıyordum. Yarı dönerek tülperdeyi içe doğru geçti, odanın içinde gölgelenip kayboldu. O zaman bütün pencereleri boşaldı otuz katlı bu gökdelenin.