Tuhaf, ufak tefek bir adam vardı. Hayatıyla ilgili üç önemli detaya karar vermişti: Saçlarını diğer herkesin taradığının aksi yöne tarayacaktı.Kendine küçük, tuhaf bir bıyık bulacaktı.
Bir gün dünyaya hükmedecekti.
Genç adam oldukça uzun süre dünyayı nasıl ele geçireceğini düşünerek ve planlayarak dolaştı. Sonra bir gün aklına geldi: Mükemmel bir plan! Çocuğuyla birlikte yürüyen bir anne görmüştü. Kadın çocuğu uzun uzun azarlamıştı. Sonunda çocuk ağlamaya başladı. Annesi birkaç dakika onunla çok yumuşak bir şekilde konuştu ve sonunda çocuk sakinleşip gülümsedi.
Genç adam kadına koşarak ona sarıldı. Kelimeler! diye sırıttı.
Ne?
Ama cevap gelmedi.
Adam çoktan gitmişti.
Evet, Führer dünyaya kelimelerle hükmetmeye karar vermişti. Asla silaha sarılmayacağım, dedi. Buna gerek kalmayacak. Ancak acelesi yoktu. En azından hakkını verelim. Hiç de
aptal bir adam değildi. İlk saldırı planı, vatanının olabildiğince büyük bölümüne kelimeleri yaymaktı.
Onları gece gündüz ekip yaydı.
Büyümelerini izledi. Zaman içinde büyük kelime ormanları bütün Almanya'ya yayıldı. Almanya artık ekilmiş düşüncelerden oluşan bir ülkeydi.