Taş köprünün tam orta yerinde durdu. Artık biliyordu ki hangi yöne adım atarsa atsın karşısında hikayesini bulacaktı. -PİNHAN- Rabbim dedi. Bana ya gafillerin rehavetini ya da alimlerin metanetini ihsan et. Hangisini seçersen seç minnettar kalırım, ama yalvarırım beni hem bilgili hem güçsüz kılma. -BABA VE PİC- Geceleri isabel 'in başında beklemis; onun gencecik vücudunda, gül yüzünde kol gezen ölümle uzun uzun konuşmuştu. Dertli ve yalnızdı ölüm. Sevilmekten şikayetçiydi. İnsanlarla bir alıp veremediği yoktu.sadece yalnızlıktan kurtulmak istiyordu o kadar. Vurdumduymazliktan gelse de , aslında insanların onu böylesine çirkin ve korkunç tasvir edip uzak tutmaya çalışmaları agrina gidiyordu.ne yazık ki , kendi varlığı başkalarının yokluğunu gerektiriyordu. Vsr olabilmek için yok etmeye mahkumdu. Bu kısır döngüden kurtulabilmek için belki de kendini ortadan kaldırması gerektiğini düşünüyor ama buna cesaret edemiyordu.her ne olursa olsun hayatı seviyordu ölüm. -ŞEHRİN AYNALARI-