Talita biraz daha kaydı yatağın içine, Traveler'e yapıştı iyicene. Yeniden onun yanında olduğunu biliyordu, boğulmamıştı, Traveler onu suçiçeğiymişçesine yüzeyde tutuyordu, suların dibi mi, ne yazık ah çok güzel ama ne yazık. Her ikisi de aynı şeyi duyumsadılar ve birlikte, sözcüklerin, okşamaların, ağız ve dudakalrın sarmalları arasında, çemberi tutan merkez gibi, çemberinde, şu insanı rahatlatan benzetmelerin, şu her zamanki insan oluvermenin doygunluk verici hüznünün varolduğu insan olmanın, bunu sürdürmenin, rüzgâra ve dalgalara karşı sıkıca tutunabilmenin çağrıya karşı, çağrıya ve düşüşe karşı çıkmanın varolduğu ortak düzleme kendilerini bırakıverdiler, kendi içlerine düşer gibi.
55/384
Talita biraz daha sokuldu yatağa, ona sığındı iyice. Yeniden Traveler'in yanında olduğunu biliyordu, la Sibylle'in boğulmadığını da, ötekinin onu su üstünde tuttuğunu da, aslına bakılırsa yazıktı da, çok çok yazık. Her ikisi de derinden duydular bunu, hem aynı anda ve kendilerini bıraktılar, kayarak birbirlerine, çember daireyi nasıl sararsa, ağızların, okşamaların, sözcüklerin ortak dünyasına, insanı rahatlatan metaforlar dünyasına kayıverdiler, şu her günkü insan olmak gibi eski hüzünlü doygunluk var ya, sürdürmek, rüzgâra ve gelgitlere, çağrılara ve düşüşlere tutunmak var ya.
133/603