Stefan Zweig'in, Heinrich von Kleist'm bir kadınla birlikte intiharı üzerine yazdıkları, kendi sonunu ne denli betimliyor (1925): ... Kleist gizemli bir ölüm, bir aşk ölümü, çift mutlulukla sonuçlanacak bir ölüm kurmaktadır kafasında. Zaten genç yaştan beri her sevdiğine birlikte ölmeyi önermiyor muydu?... İstediği zaman öleceğini, kendi deyişiyle 'ölüm için bütünüyle yetkin' bir duruma geldiğini, artık hayatın ona değil, onun hayata söz geçirdiği kanısına vardığından beri, yüreği sevinç ve mutlulukla kabarmaktadır...Başka şairlerin hayatı Kleist'mkinden daha büyük, verdikleri yapıtlar daha canlı, daha değerli, varlıkları ve etkinlikleri insanlık için daha yararlı olabilir. Ama hiçbirinin sonu Kleist'mki gibi yüce değildir. Hiçbir ölüm onunki gibi ezgili,coşkun değildir