severek mektup yazılan bir insanın bile olması ne büyük olay, söylenen her sözcüğün anlaşılmaktan öte, yaşadığını, dahası sözcüklere bile gerek olmadan yaşandığını bilmek,güç gibi yalınç bir olgu değil, varolmak gibi bir şey. işte, yalnız kalınca varolduğumu hiç algılamıyorum. kendi kendime yaşamın düşünü görmüş bir ölü gibi geliyorum.