İşte hayat adım adım ilerliyor, her adımda beklenmedik bir şeylerle karşılaşıyor insan. Bazen çıkış yolları kapanıyor, her şey sıkışıp kalmışken o yollar yeniden genişliyor. Yola devam edebilmek için dayanıklı olmak, zorluklarla boğuşmak, kendi gücüne inanmak, bazen de geri çekilmek gerekiyor.

Kötü kalplilerden, yalancı, çıkarcı, paragöz, lafazan ama boş kafalılardan, ya da kafası yalnızca kurnazlığa işleyenlerden uzak durmayı düşe kalka öğrendim. Övüngenlere kayıtsız kalmayı, sahte aşklara tepeden bakmayı, içtenliğimi kötüye kullanmaya kalkışanları reddetmeyi kendime, kalbime sadık kalarak başardım.

Sanırım sezgimin kökeninde uzun süren bir hazırlık vardı. Ruhsal hazırlık. Bir gün yazar olacağım ama henüz yeterli olgunlukta değilim. Görkemli bir hayal. Yüceltilmiş bir uğraş ki önce ona layık olmayı kuruyorum. Bir gün yazar olacağım. Soyut bir düşünce, evet. Dahası olamama ihtimali de yüksek. Bu yüzden kimseye söz etmiyorum, özenle saklıyorum niyetimi.

Bende anlayamadığın neydi biliyor musun? diye sordu.
"Neymiş?"
Nazım'ın dediği gibi,"Ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum". Kendi şarkımı. Yapamayacağımı biliyorum çünkü o şarkı içimde kuruyup kaldı.Beni öldüren bu işte.
"Şarkılar bitmez", dedim. "Yeni şarkılar filizlenip doğar her zaman."

Ökseye düşmüş kuş gibi hissediyorum kendimi. Değiştiremeyeceğim şeyleri değiştirmeye çalışmam gerektiğini düşünmekten, boş yere kanat çırpmaktan tükendim.

"Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi. Hiçbir sızı yok. Geçmişin ağırlığı yok üstümde. Yolunca yordamınca unutmuşum unutulması gerekenleri. "

-İçimden Kuşlar Göçüyor / İnci Aral

Artık sevdiğim erkeğe telefon edip etmemek arasında bocaladığım tedirginlik anları yok; sözcüklerin binbir anlam taşıyan tutkulu tınısı, kuşkunun yakıcı gelgitleri yok; durmadan saate bakarak bir yerlerde beni bekleyen hiç kimse yok; suçlamalar, anlayışsızlık ve çaresizlik yok; olanaksız aşklar üzerine yazılmış şiirler, yürek burkan şarkılar yok...

Özlerken daha iyi tanırsın sevdiğini. Henüz gerçekleşmemiş bir düş gibi. Sözü verilmiş bir sevinç, uzun sürmüş bir ölüm gibi... Özlem beklemektir. Çaresi yoktur bunun..

Duygularını gizlemeyi erken öğrenmişti. Bir zamanlar, en iyi yanım derdi buna.
Sevmek, kaybetmek korkusudur, işte hepsi bu, derdi,
Doğru yerde, doğru zamanda oynayan kazanır, iyi olan değil, derdi.

Kendi toprağında ölmek, boş söz değildi.
(Sayfa:21)