Sarayın önündeki alanda bitmek bilmeyen bir törene katılmıştık; krallığıma bağlı boylar bana armağanlar sunmaya gelmişlerdi. Hayvansı şarkılar kulaklarımızı sağır, atlıların cambazlıklarıyla savrulan toz toprak gözlerimizi kör etmişti neredeyse. Törende, ölülerin külleriyle hastaları iyileştiren büyücüler, topukları üstünde durmadan dönerek Tanrı?ya yakaran bir ermiş de vardı. Çok tuhaf bir adamdı bu ermiş. İnanç gücüyle kendinden geçmiş, döne döne dans ederken durmadan yükselen ve sanki bağırsaklarından gelen boğuk bir sesle habire soluk alıp veriyordu. En sonunda öyle bir an geldi ki, insandan bir burgaca dönüştü, dönerken vardığı hızdan adamı göremez olduk. Yeniden bedenine dönüp de durduğunda, süvari saldırısına katılmış bir savaş atı gibi kan ter içindeydi, sapsarı kesilmişti, Tanrı'yı ya da Tanrıları görmüşçesine şaşkın şaşkın bakıyordu. ........