Sanırım, annelik de babalık da asla hakkıyla yerine getirilemeyecek görevler: Mission İmpossible. Hakikatleri budalalığımızın verdiği enerjiyle abartıyoruz. Çocuklarla ilişkimizde içtenliğin kar etmeyeceğini sanıyoruz. Çünkü nasıl ki kendimizi tanımıyorsak, haddimizi bilmiyorsak, bilincimizin çarkları oksitlenmişse; dilimiz dua ederken bile yalandan başka şeye dönmüyorsa... çocuklarımızı da sevmekten aciziz. Körkütük köleliğimizi ve / ya da uçsuz bucaksız vurdumduymazlığımızı onlara dikte ediyoruz. Dolayısıyla her çocuk, bir anne-babaya ait olmanın bedelini ödüyor. Ya da yetişkinler tarafından kuşatılmaktan kaynaklanan travmayı yaşıyor.