PERDAH bir tek sen kendini eskisi gibi hatırlıyorsun başka kapıları açmıyor söylediklerin kendinden eksilttiklerini hayat koymuyor geri dünle konuşuyorsun tüylenmiş öfken, için acımış sıkıntın çoğaltmıyor kimseyi izlerini siliyorsun kendini yinelerken hatırlamaktan göremiyorsun şimdiyi aldığın yaş katettiğin yola denk değil dünyaya bunca acımasız gözlerin kendine kapalı bir tek, olgunlaşmadan çürüdüğünü bilmiyorsun bunca tükenmişken yıldızların gecene çekilmiyorsun içindeki koyu is, yağlı gölge kırık hayal parçaları yenilemez gevşeyeni yüzünün perdahında denediğin usturalar geri getirmez seni bütün bunlar herkes kötü, dünya fena sonumuz geldi diye değil öğrenmen gerekenleri zamanında öğrenmediğin içindir bir erkeklik mesleğidir perdah zaman çekilen suları bilir zamanı geldiğinde kalmak için çekilmek gerekir ayrılıkla tartılan aşk araftır sonsuz bir şimdiki zaman aşk siyasettir kalbi örgütler geleceğe ağrıdım ağrıdım dindim söyle uzak sevgilim kaç kardeşin ederim senin kaç merhemin var bana iyileşebilecek yaralar için ben seni gecesi uzun cümleler için sevmiştim dinlenmiş duyguların zamanlarına saklamıştım seni ben seni yorgunluğun kalbiyle uzun yollar gibi sevmiştim ergenliğim sevdi seni bazı aşklar yalnızca ayrılıkları için bile değer...