Otuzlu yılların başlarından itibaren hep böyle olmuştu: Bir yukarı, bir aşağı gidiyorlardı. Tepedeki hedefe tam ulaşacaklarını sandıkları zaman, kendilerini bir anda yine aşağıda buluyorlardı. Kolhoz dedikleri herhalde zor bir işti, çok zor bir iş. Kolhoz diye diye, işte kendisinin de saçları ağarmıştı, gençliği yitip gitmişti. Neler neler gelmişti başına, ne çileler çekmişti. Bu arada birçok yanlışlıklar, kusurlar da olmuştu ama, Amacımıza ha ulaştık, ha ulaşıyoruz. diye düşünmüş, umudunu yitirmemişti. Şimdi ise başka düşünüyordu. Sıkıntılar bitmiyor ve amaç da ulaşılacak gibi görünmüyordu artık.