Onların insan severlikleri, tıp bilimleri, resim sanatı nerede kaldı? Bu insan kasaplarının sanatları, yüksek duyguları, bir fıkradaki içyağını anımsatıyor bana. İki haydut ormanda bir dilenciyi kesmişler; giysilerini paylaşırken torbasında bir parça donmuş iç yağı bulmuşlar. Biri 'Ne iyi oldu bunu bulduğumuz, gel yiyelim.' demiş. Öteki dehşete kapılmış: 'Deli misin, nasıl olur? Unuttun mu yoksa, bugün çarşamba!' Vazgeçmişler içyağını yemekten. Bir insanı kestikten sonra, dini bütün birer Hristiyan oldukları inancı içlerinde, çıkmışlar ormandan. Bunlar da öyle, biraz önce kadınların etini satın aldılar, şimdi de biri bir sanatçı olduğunu, öbürü de bilim adamı olduğunu sanıyor... Sinir Bozukluğu öyküsünden.
Diğer Anton Çehov Sözleri ve Alıntıları
"Bu zamanda mutlu birini görmek insanın garibine gidiyor" diyor. "Beyaz fil görmek, mutlu birini görmekten daha kolay."- Her şeyden önce hayatın prizmadan geçirilmesi gerekir. Yani, daha açık söyleyeyim, ışığın yedi ana renge ayrıldığı gibi, hayatın da en basit elemanlara bölünmesi, her birinin ayrı ayrı incelenmesi gerekir.
- Başkalarının yalanlarını dinlemek ve yalanları yutmuş göründüğün için seni aptal bellemelerine göz yummak, alçalmayı sineye çekmek, dürüst, özgür insanların yanında olduğunu açık açık söyleyememek, üstelik yalan söylemek zorunda kalmak, gülümsemek... Hayır, hayır, beş para bile değeri olmayan bir lokma ekmek, bir sıcak köşe, bir mevki için çekilmez bütün bunlar. Böyle bir dünyada yaşanmaz!
- Öyle sanıyorum ki; düşünen insanlar her alanda duyarlı, sinirli oluyorlar. Belki de böylesi kaçınılmaz...
- Gökyüzünde ay gibi yalnız gezen bir insanım. Üstelik dolunay değil, yarım ay...İşte o yüzden kim ne derse desin, adım gibi eminim ve öyle hissediyorum ki, benim yarım ay olarak öteki parçam ancak aşkın doğal sonucuyla tamamlanabilir.
- Mutluluk saydığımız şeylerin, sıradan isteklerimizin peşinde koşarken yaşam bize neler kaybettirmiyordu ki!
- Aynı sap örtülü delik damlar, cahillik, çekilen sıkıntılar, ıssızlık, karanlık, baskı duygusu o günlerde de vardı, bugün de var. Bütün bu korkunç şeyler insanın alın yazısı gibi kaçınılmazdı, her zaman olmuştu, gelecekte de olacaktı. Aradan bin yıl geçse değişecek, güzelleşecek yeni bir yaşantı beklenmemeliydi. Öyleyse eve dönüp de ne yapacaktı?
- Eğer bir insan yaşamından hoşnut değilse, kendini mutlu hissetmiyorsa sokakta karşılaştığı mis kokulu ıhlamurlar, koyu ağaç gölgeleri, bulutlar, hallerinden memnun, kayıtsız doğa güzellikleri ona aşağılık biri olduğu hissi vermekten başka bir işe yaramaz.
- Aptallar kafalarındaki düşüncelerin bolluğuyla zengindirler!
- Bana göre bir insanın kafasındaki düşünceler de karşıda gördüğümüz ışıklar gibi dağınıktır, gecenin karanlığında bir çizgi üzerinde anlayamadığımız bir amaca doğru uzar giderler. Aslında ne bir şeyi açıkladıkları var ne de geceyi aydınlattıkları. Yaşlılığımızın ötesinde, bilmediğimiz bir yerde son buluyorlar sanki...
Ken Grimwood
Mustafa İslamoğlu
Nihat Behram
Pearl S. Buck
Bediüzzaman Said-i Nursi
Çetin Altan
Yevgeni İvanoviç Zamyatin
Henry David Thoreau
Amin Maalouf
Reşit Haylamaz