Odette, rahatsız olmuştu. ''Ne var?'' diye sordu. Mathieu yanıt vermedi. Şaşkın bir ifadeyle gülüyordu. Odette, ''Burada, yanınızda var olduğumu fark ettiniz,'' dedi. ''Ve bu sizi şaşırttı. Öyle değil mi?'' Mathieu güldüğü zaman, gözleri kısılıyor, bir Çinli çocuğa benziyordu. ''Varlığı fark olunmayacak bir insan olduğunuzu mu sanıyorsunuz?'' diye sordu. ''Herhalde dikkati kolayca üzerine çeken bir insan değilim.'' ''Hayır. Hatta çok konuşkan da değilsiniz. Üstelik kendinizi unutturmak için de ne gerekirse yapıyorsunuz. Ama boşuna: En uslu, en terbiyeli çocuk halinizle oturduğunuz ve çıt çıkarmadan sessiz sedasız denize baktığınız zaman bile sizin orada olduğunuzu biliyor insan. Böyle bu! Buna 'kişilik' derler, tiyatroda 'sahneyi doldurmak' derler; bazı aktörlerde vardır bu, kiminde yoktur. Sizin, sizin böyle bir özelliğiniz var.''