O halde kişi bilsin kendini, ?Coşkun Deniz? kalbini deşelesin, ?Tılsımlı Sır? açığa vursun inciyi. Şiirle söylesin buharlaşmasın diye kelam. Fakat önce tanımlasın şiiri. Nedir şiir? ?Ermişlerin kerameti!? Peki ruhun mertebeleri? Tabiat, nefs, kalp ve sır. Ya izlenecek yol? Nefsini bilmek, hakikati görmek, aşk-ı ilâhî, zikrullah ve erimek Hakk?ta. Peki haritası nedir bu sisli yolun? Cezbe, yani çekim gücü aşkın, muhabbet, yani sevmesi Allah?ı kulun. Sonra şişirerek bu rüzgarla yelkeni, açılmak kavramak için evreni, ?Sadelik?, ?Doğallık? ve ?Güzellik? adalarında, insanı sevmek? Hacı Bayrâm Velî bu, sevmek için tanımak gerektiğini biliyor. ? Sen, seni bil!? derken çıkacak yangının farkında. Ama ne çıkar, yanmada derman buluyorsa gönül. Ne varsa yeryüzünde, bu yangının rengiyle boyanıyorsa, ne çıkar dert ve gamla kaplansa kâinat. Yeter ki, ? Gerçi ki yandı gerçeğe yandı/ Rengine aşkın cümle boyandı!? beytini göstersin saat. (72)