Karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma..

Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?

Hepimiz hakkında düşünüyorum. Kendi yeşil yolumuzda yürüyoruz, her birimiz kendi zamanında...

...Ev, ayın yükselişini ve uyuyan toprakları seyretmek istediğinizde, manzarayı paylaşmak için yanınıza çağırabileceğiniz birine sahip olmaktır.Ev, başkalarıyla dans ettiğiniz yerdir.
Ve dans etmek hayattır...

Siyahlı adam çölde kaçıyordu, silahşor da peşindeydi.

Daha sonra birileri yazdıklarımı bulabilir. Bu bana yüksek bir olasılık gibi görünüyor çünkü sahibinin öldükten sonra ardında bıraktığı, üzerinde GÜNLÜK yazan deftere bakmak insanın doğasında vardır. Yani evet, yazdıklarım muhtemelen okunacak.

Bir hikayeyi okuduğunuzda gülmenizi veya ağlamanızı... veya her ikisini birden yapmanızı istiyorum. Bir başka deyişle yüreğinizi istiyorum. Bir şey öğrenmek istiyorsanız okula gidin.

Masalların en güzel yanlarından biri, olaysız zamanların böyle çabuk geçebilmesidir zaten. Gerçek hayat hiçte öyle değildir, olmadığı da iyidir. Zaman ancak tarihte çabuk geçer. Tarih de zaten kocaman bir masaldan başka nedir ki? Yalnızca geçen yılların yerine, geçen yüzyıllar konmuştur, masallar tarih olup çıkmıştır.

Duygusal açıdan hassas ve kolayca kırılan yaratıklar olsalar da ergenlerden anlayış bekleyemezsiniz. İnsanlar anlayışlı davranmasını çok sonraları öğrenir, o da öğrenirse.

İnsanın mayasında geri dönüp bakma arzusu vardır; bu yüzden boynumuz çevrilebilecek şekilde tasarlanmıştır.