O dönemde, o yerde, okumak değil de, zanaat, ticaret değerliydi, itibar görürdü, para ederdi. Sucu Han esnafı, okumuşa değer verirdi de, okumuşun okuduğuna, okumaya, kitaba, bilime değer vermezdi. Galiba her okumuşa da değer vermezdi. Okumuş kişi hekim ya da avukatsa, yani sorunlarını çözenlerden ise değerliydi. Ama güzel sanatları, konservatuarı, tarihi, coğrafyayı, matematiği bitiren bir okumuşun ne işe yarayacağı konusunda belirgin bir fikirleri, dolayısıyla o kişinin değeri yoktu. (S. 16-17)