Nikolay Levin hala yaşıyordu , henüz ölmemişti. Arada bir içini çekiyordu.Kafasının içindeki düşünce geriliminden Levin artık yorgun düşmüştü . Kendine ne kadar zorlarsa zorlasın , neyin böyle olduğunu anlayamayacağını hissediyordu. Düşünce yönünden hastadan çok gerilerde kaldığını anlamıştı , ölümün kendini düşünemiyordu artık;ama elinde olmadan şimdi ne yapması gerektiğini düşüncesi aklına geliyordu. Ölünün gözlerinin kapamayı , onu giydirmeyi , tabut ısmarlamayı düşünüyordu .Son derce soğuk hissediyordu kendini , ne ağabeyini kaybetme duygusu , ne de üzüntü vardı içinde;ona acımıyordu da . Ağabeyine karşı bir duygu vardıysa içinde , onun bilmediği o yegane şeyi ağabeyi bildiği için bu ona karşı bir kıskançlık duygusuydu.
Diğer Lev Nikolayeviç Tolstoy Sözleri ve Alıntıları
Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.- Bazıları hiçbir şeye inanmıyorlar ve bununla gurur duyuyorlar. Diğerleri, kendi menfaatlerine olan ve kitlelere iman görüntüsü altında inanmaya ikna ettikleri şeylere inanır görünüyorlar. Geriye kalan büyük çoğunluk ise kendilerine uygulanan hipnotizmayı iman olarak kabul ediyorlar ve inançsız yöneticiler ve ikna edicilerin kendilerinden istediği her şeye köle gibi itaat ediyorlar.
- İnsan, bir hayvanın can çekiştiğini görünce ürperti duyar. Kendisi -kendi öz varlığı- gözlerinin önünde ölüyormuş, var olmaktan çıkıyormuş gibi gelir.
Ya bu can çekişen, hayvan değil de insansa hemde sevdiği , üzerine titrediği biriyse, o zaman yaşamının sona ermesinden dolayı duyulan ürpertiye üstelik, onun üstünde, ruhu yaralanır, parçalanır. Bu yara vücuttaki bir yara gibi kimi zaman öldürür, kimi zaman iyi olur, ama yinede acır, dokununca acıtacak şeylerden kaçınır. - "Çok öğrenmek isteyen kişinin, çok acı çekmesi gerekir."
- Çünkü, eğer hayat saçmaysa ve ben de akıllı şeyleri çok seviyorsam, o zaman hayatı yok etmeliyiz.
- "Adın nedir senin?" diye soruyorlar. Bir adım olduğunu sanıyorlar. Oysa yoktur adım. Hepsini attım; ne adım vardır, ne yurdum. Ben varım yalnız. "Adın nedir?" İnsan. "Kaç yaşındasın?" Saymadım. İstesem de sayamazdım zaten. Her zaman vardım, her zaman da var olacağım çünkü.
- Ölümü herkeste, yakında kokacak bu cesedi ortadan kaldırmak zorunluluğunun verdiği telaşın can sıkıntısından başka bir duygu uyandırmamıştı.
- "Ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum, ama yine de hayattan bir şeyler bekliyordum."
- Üstesinden gelebilirsen arzumun bu dünyada, bu, Tanrı katında bir başarı olur anca. Lakin beceremezsem bunu, yinede zevkle yerine getiririm bu arzumu.
- İnsan anne ve babasız yaşayabilir , fakat Allah olmadan yaşayamaz . / SYF:32
Gustave Flaubert
Fernando Pessoa
Ursula K. Le Guin
John Fowles
Slavoj Zizek
John Steinbeck
Jon Krakauer
Bengül Dedeoğlu
Patrick Rothfuss
Karen Kingsbury