Ne ıstırap, ne saadet; ne nedamet, ne merhamet; - AlıntıSöz

Ne ıstırap, ne saadet; ne nedamet, ne merhamet; ne yeis, ne de umut. Sade öfke... Ara sıra yüreğini yoklayan ve çekip gittiğinde geride korkunç bir boşluk bırakan ve o boşluğun ta dibinde, kaynamak üzere olan su gibi ıslığıyla olacakları muştulayan öfke... Yokluğunu girdaba çevirip hatıraların enkazını emen, varlığını tufana çevirip önüne çıkanı ezen öfke... Öfkeyi uğurlayıp, tez dönmesi için ardından su döktükten sonra hiçbir şey hissetmiyor, bir çiğ damlası gibi kayıp gidiyordu geçen günlerin arasından. Etine bir iğne batırsalar, belki onu dahi hissetmeyecekti.

Diğer Elif Şafak Sözleri ve Alıntıları