Ne bekliyoruz öyleyse, başka birini mi? Sonu gelmeyen bir oluşun içinden, bizi alıp uzaklara götürebilir mi başkası? Bunu ondan beklemek haksızlık olur doğrusu. İnsanoğlunun hiçbir edimi sonsuza varamaz, sonsuza dek uzanamaz çünkü. Başkasının, benden sonra yarattığı şey benim olamaz. İyileştirdiğim hasta, taburcu olduktan az sonra bir otobüsün altında kalabilir. İmdi kalkıp da, Hastaneden çıkarmasaydım adamcağız ölmeyecekti! diyebilir miyim? Diyemem elbette! Tutalım ki bir çocuk doğurdum: Bu çocuk ileride bir cinayet işlerse bundan ben sorumlu sayılamam, kendime cani damgasını basamam. Çünkü edimlerimin, yaptıklarımın sonuçlarını sonsuza dek yüklenirsem, artık hiçbir şey isteyemem. Ben sonlu bir varlığım; sonluluğumu istemek, elde etmek zorundayım.