Keşke her şey böyle ikiye bölünebilse... böylece herkes bön ve cahil bütünlüğünden kurtulabilse. Bir bütündüm ben ve her şey doğal, karmakarışık ve anlamsızdı gözümde; her şeyi gördüğümü sanıyordum, oysa gördüğüm bir kabuktu yalnızca. Eğer bir gün kendinin yarısı olabilirsen, ki bunu bütün gönlümle dilerim, bütünlüğü olan beyinlerin sıradan zekasını aşan şeyleri anlayacaksın. Kendi yarını ve dünyanın yarısını yitirmiş olacaksın, ama geride kalan o yarı, bin kez daha derin, daha değerli olacak. Hatta her şeyin sana benzer şekilde ikiye bölünüp parçalanmasını isteyeceksin, çünkü güzellik, bilgelik ve adalet parçalardan oluşan şeyde vardır. (1952: 51-52)
YKY 15. Baskı Sayfa 23
Diğer Italo Calvino Sözleri ve Alıntıları
İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: Sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennem ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.- İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: Sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennem ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.
- İnsan yazmakla kendini kurtarır diye bir şey yok. Yazarsın, yazarsın, bir de bakarsın ki ruhun elden gitmiş bile.
Benim efendim varolmayan biridir, bir zırhın içinde olmadığı gibi bir şarap şişesinin içerisinde de olmayabilir. - "Bilirsiniz bayım, ülküleri ne olursa olsun ordular her zaman zarar verir."
"Evet, biz de çok zarar veriyoruz... Ama hiç bir ülkümüz yok." - ...düşman sahibi olmak, sonrada bunların kafalarında tasarladıkları gibi olup olmadıklarını görmek kadar keyifli bir şey yoktu insanlar için.
...insan, iki elinde bir kılıç, kendi kendisiyle çatışıyordu. - Kişinin günlerinin dakika dakika, düşünce düşünce koleksiyona indirgenmesi; bir tanecikler toz bulutu halinde ufalanmış yaşam: bir kez daha, kum.
- Varolmayı da öğrenir insan...
- Mutlak iktidar en ılımlı hükümdarların bile dizginleri sık sık koyvermelerine, gelişigüzel davranışlarda bulunmalarına yol açar.
- İnsan yazmakla kendini kurtarır diye bir şey yok. Yazarsın, yazarsın, bir de bakarsın ki ruhun elden gitmiş bile.
- Delikanlı oldu olası böyle koşar kadına doğru: Ama onu sürükleyen, gerçekten o kadının aşkı mıdır acaba? Yoksa her şeyden önce kendi kendisine duyduğu aşk, ona yalnız kadının sunabileceği bir varolma güvencesini arayış mıdır?
Julie Garwood
Friedrich Engels
Anton Çehov
Fatih Duman
Muhyiddin İbn Arabi (Ebû Bekir Muhammed b. Ali)
Jean Baudrillard
Feridun Andaç
Samuel Beckett
Stefan Zweig