..İçiyorum sizi,sevimli görüntüler! Hep sürecekmişim ve ölmeyecekmişim gibi yapıyorum size,ben ölümlülerin en ölümlüsü,en inançsızı,en kederlisi,hepinizden daha fazla ölüm korkusu çeken ben.Temmuz geçip gitti,ağustos da gidecek,ansızın sarı yaprakların arasından,çiy düşmüş sabahın içinden o kocaman hayalet çıkacak karşımıza soğuktan titreyerek.Ansızın kasım ayı ormanın üzerinden geçecek.O iri hayalet ansızın gülecek,ansızın yüreğimiz üşüyecek,ansızın o güzelim pembe etlerimiz kemiklerimizden dökülecek,çölde çakal uluyacak,kahrolası akbaba boğuk sesiyle şarkısını söyleyecek.Büyük kentin kahrolası bir gazetesinde fotoğrafım çıkacak,altında şöyle yazacak: ''Seçkin ressam,dışavurumcu,büyük renk ustası,bu ayın on altısında öldü.''
Diğer Hermann Hesse Sözleri ve Alıntıları
"...Sık sık anne ve babam hakkında da yine böyle düşünmüşümdür. Onlar sanır ki, ben kendi çocuklarıyım ve kendileri gibiyim. Ama her ne kadar kendilerine sevgi beslemem gerekse de, gerçekte onlara yabancı, onların anlayamayacağı biriyim. Benim başlıca önemli gördüğüm şeyi, yani ruhumu fazla önemsemez, buna verdiğim önemi gençliğime sayar, yahut benim bir kaprisim gözüyle bakarlar. Öte yandan beni sever, benim uğruma hiç bir özveriden geri kalmazlar. Bir babadan çocuğuna burnu, gözleri, hatta zekası kalıtım yoluyla geçebilir, ama ruhu asla. Her insan yeni bir ruh taşır kendisinde."- İlk kez tadıyordum ölümü ve ölümün tadı acıydı, çünkü doğmaktı ölüm, korkunç yenilikler karşısında duyulan dehşet ve ürküntüydü.
- Sızlanıp yakınacaksın da eline ne geçecek? Her şeyin hayırlı bir yol izleyip olması gerektiği gibi olduğunu, hiçbir şeyin başka türlü olamayacağını gerçekten göremiyor musun?
- O zamanlar kendini harcamış, yaşam denilen şeye tümüyle gözlerini kapamıştı. Yaşam da buna uymuş, kendisine hiçbir istek yöneltmemişti. Bunun sonucu olarak toplumdan soyutlanmış, işi haylazlığa vurmuş, yaşamın dışında sadece bir seyirci konumunda bulunmuştu.
- İşime geldiği gibi yaşadım hep, elimin altında bol bol özgürlük ve güzellik vardı, ama ben hep yalnız kaldım.
- Bir babadan çocuğuna burnu, gözleri, hatta zekası kalıtım yoluyla geçebilir, ama ruhu asla. Her insan yeni bir ruh taşır kendisinde.
- Bilmediği şey değildi, biri kalkıp mutluluğuyla ya da erdemliliğiyle böbürlenip büyüklendi mi, bunun arkasında bir bit yeniği olurdu hep.
- Cumartesi akşamını yaptık. Bütün bir hafta canını dişine takıp çalıştıktan sonra, bu akşamın insana ne hoş geldiğini bilemezsin sen.
- Yaşam konusunda bir fikrin vardı; içinde bir inanç, bir beklenti yaşıyordu; eylemlere, acılara, özverilere hazırdın. Ama yavaş yavaş anladın ki, dünya hiç de senden eylemlerde ve özverilerde bulunmanı istemiyor; yaşam, kahraman rollerine ve benzeri şeylere yer veren bir kahramanlık destanı değil, insanların yiyip içmeler, kahve yudumlamalar, örgü örmeler, iskambil oynamalar, radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta sınıf evidir.
- "Senin ruhun bütün dünyadır,"
AyÅŸe Kulin
Walter Benjamin
Atasoy Müftüoğlu
Karen Kingsbury
Küçük İskender (Derman İskender Över)
Honore de Balzac (Honoré de Balzac)
Sevim Burak
David Nicholls
Neil Gaiman
Desiderius Erasmus