istenen paranın yarısı elindeydi, ama geri kalan kırk rubleyi nereden almalı? Akakiy Akakiyeviç, düsündü, tasındı, suna karar verdi: Gündelik masraflarını hiç olmazsa bir yıl kısmalıydı; aksamları çay içmeyi bırakacaktı, geceleri mum yakmayacaktı, bir isi olursa ev sahibinin odasına gidecek, oranın ısığında çalısacaktı; sokakta, taslar üzerine, kaldırımlar üzerine, dikkatlice, hafifçe, ayağının ucuna basarak yürüyecek, böylece pençelerini çabuk eskitmeyecekti; çamasırcı kadına elden geldiğince seyrek çamasır yıkatacak, çamasırlarının çok kirlenmemesi için de eve gelir gelmez soyunacak, yalnızca pek eski, ama zamanın bile esirgediği pamuklu hırkasını giyecekti. Doğrusu ilk önce bu gibi sıkıntılara katlanmak ona zor geldi, ama zamanla yavas yavas alıstı; isler yoluna girdi; aksamları aç açına yatmaya bile enikonu alısmıstı. Ne çıkar, ruhu besleniyordu; evet, içinde dikilecek paltonun asla silinmeyen düslemi yasıyordu. Sanki bütün yasamı, o zamandan beri daha olgunlasmıstı; sanki evlenmisti; sanki artık yalnız değildi; sevimli bir es, yasam yolunda onunla birlikte yürümeyi kabul etmisti; bu arkadas da kalın pamuklu, sağlam, yepyeni bir astar üzerine dikilen paltosundan baska bir sey değildi.