İnsanlar sonbaharın en sevdikleri mevsim olduğunu söylerken sanırım böyle günleri kastediyorlar: gün ağarirken çöken sis dağılıp pırıl pırıl bir aydınlığa dönüşüyor, köşelerde yaprak kümeleri uçuşuyor, nazikçe sararıp dökülen yeşillikler belli belirsiz bir küf kokusu yayıyor. Bazıları şehirde mevsimleri gerçekten ayırt edemeyecegimizi söyler. Sonsuz gri binaların ve trafik dumanlarinin yol açtığı mikroiklimin asla büyük bir değişim gecirmedigini yalnızca içerisi ve dışarısı, ıslak ya da kuru gibi ayrimlarin olduğundan bahsederler. Ama çatıda hepsi belirgindi. Yalnızca uçsuz bucaksız gökyüzünde değil, Lily' in haftalarca tombul, kırmızı meyveler saçan domates fidelerinde , ara sıra tatlı ikramlar sunan askıdaki çilek saksilarinda da...