İnsan uzayda var olan yalnız bir varlık olduğunu animsamadigi sürece sosyalleşmenin bedelini adsiz acilarla ödemeye devam edecek. Duyguların , düşüncelerin en büyük düşmanı olduğunu öğrenmedikçe , duyguların , sadece birer kelimeden ibaret olduğunu anlamadıkça , onların esiri olarak kalacaktır.Cunku duygular , insanın yalnızlığını reddedisiyle başlayan kurgunun sözlüğünde yer alır. Bu sözlükte her duygunun adı ve tanımı vardır. Önce adlar ve tanımlar ezberlenir, sonrada insan hissetigini sanır. Oysa insan bir dusuncedir. Ne bedene ne de bilinen uç boyuta sigabilecek yapidadir. Düşüncenin isik olduğunu anlayan insan ,sadece ışığın boyun eğdiği kurallarla var olması gerektiğini bilir. Işığın duyguları yoktur. Bilinen dünyevi kurallar , önemsiz ve sonradan kurgulanmistir. Kendini bedenden ibaret sananlar tarafından uydurulmus bir yasam biçimidir.