İlk günlerde Kid?i tam anlamıyla perişan eden bir sınav da yemek olmuştu. Buralarda giriştiği, hiç alışmadığı nitelikteki bu aşırı çalışma, doğal olarak kaynatılacak tencerenin de olağanüstü nitelikte olmasını gerektirirdi. Gelgelelim midesi, bol miktarda domuzyağıyla sindirimi çok güç kaba barbunya fasulyeye alışkın değildi. Eh her öğün bunları yiyince de, karın ağrılarından, sinirden ve zaman zaman açlıktan nerdeyse ölecek hale gelmişti. Bu perişanlık, kıtlıktan çıkmış bir hayvan gibi yemeklere saldırdığı, hatta aç kurt gibi durmadan daha fazla yiyecek istediği o mutlu gün gelinceye kadar sürüp gitti...