Hiç kalabalık duymadık kendimi. Hep tek oldum ben. Beni sperm ve yumurtasıyla oluşturup, bütün insanların birbirinin aynı istek ve beklentilerle yaşadığına kesinlikle inanan, okyanuslara dalmak çoşkularımı, dağlara tırmanmak tutkularımı, ıssızlığın korkusunu sevgiyle yatıştırmak düşlermi hiç aklına getirmemiş bir ailem var. Beri yandan, okul kitaplarında yazılanların tıpkısını, yalnız 'o kadarını' öğrenmemi isteyen öğreetmenler...Küçük küçük düşünen, her şeyi önceden planlanmış hayatların toplumsal ve dinsel kurallarla sımsıkı zincirli küçük insanlarıyla bir türlü kurulamayan dostluklar... Oysa kitaplar sonsuz boyutlu, zengin, seçenekli... Kitaplardaki kocaman dünyalarla tanıştıktan sonra ne yavadır kasaba yaşamı, kasaba akşamları, kampana sesleri, makas memuru, sonra hareket memururnun oğlunun hayatını yaşamak. İnsanın canı artık büyük kentler, büyük uğraşlar, büyük hayatlar, şiirler çeker. Yavanlıktan, sığlıktan bezdi mi bir kez, insan sığmaz istasyon kasabalarına, okullarına. Aynı yüzler arasında seçeneksiz bunalır kalır. Büyük amaçlar, büyük kararlar, şiirler olmalı benim yaşantımda... (sf. 78)