Her şeyi okuyan, hiçbir şey anlamamıştır, dedi. Tüm Goethe'yi, tüm Kant'ı okumak gerekmez, tüm Schopenhauer'i de; birkaç sayfa Werther, birkaç sayfa Seçilmiş Akrabalıklar okuruz ve sonunda bu iki kitap hakkında, onları başından sonuna kadar okumuş olsaydık bileceğimizden daha çok şey biliriz ki bu da mutlaka en katıksız zevki verir. Ama bu etkili kendi kendini sınırlama için öyle çok cesaret ve öyle çok düşünce gücü gerekir ki, bu yüzden son derece ender olarak bunlar gerçekleştirilebilir ve biz kendimiz de bunu ender gerçekleştiririz; okuyan insan et yiyen insan gibi en iğrenç biçimde yiyici olur ve et yiyen insan gibi midesini ve tüm sağlığını bozar, kafasını ve tüm düşünsel varlığını. Felsefi bir araştırmayı bile, bir anda bütünüyle yutmaz, ve eğer şansımız varsa ondan yola çıkarak bütüne gidebileceğimiz bir ayrıntıyı çekip çıkarırsak daha iyi anlarız. En büyük zevki de zaten parçalardan alırız, yaşama da bir parça olarak baktığımızda en büyük zevki aldığımız gibi ve bütün, aslında tamamlanmış bir bütünlük, ne kadar da korkunçtur bizim için. Bir bütünü, bir bitmişi, hatta bir tamamlanmışı parçalara ayırma şansımız olduğunda, ancak onu okumaya başladığımızda bundan yüksek, hatta en yüksek zevki alırız. Bizim çağımız bir bütün olarak çok uzun zamandan beri dayanılır değil, dedi, bir tek parçaları gördüğümüz yer bizim için dayanılabilirdir. Bütün ve tamamlanmış olan, bizim için dayanılmaz, dedi.