Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama dileği kadar büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan , acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi , beraberliği beraberlik , ayrılığı ayrılık , yaşamı yaşam ,ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle , ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen. Senin için her beraberlik ayrılışı , her ayrılış beraberlik , sevgi sevgisizlik , duyum duyumsuzluğun başladığı an. Birisinin teniyle yanyana olmak , kendi var oluşumu unutmak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi var oluşum. Her var oluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu...