Her kapının kilidini açacağına, bütün karanlıkları ışığıyla aydınlatacağına, beni- elime geçirdiğim takdirde- yalanlardan, aldatmalardan, koruyacağına inandığım ilmin kendisi bile en nihayet bir perdeyse, önümdeki onca perdeyi aralayacak olan başka ne vardı elimde? Sadece bir hiç, hem de koskocaman bir HİÇ. Güya yüksek hakikatleri ağızdan düşürmemek, büyük meseleler hakkında gürültülü laflarla atıp tutmak, insanın kendisine sahte payeler vermesine neden olur çoğu kez. Okur-yazar taifesinde ziyadesiyle tesadüf edilen gaflet ve hamakat alametlerinin başında da bu tür bir kibir hali gelir sanırım. Ne kibir değil mi, elde HİÇle kapı kapı dolaşmak?