''Hayır. Burada kalmak istemiyorum. Ben o kadar fedakar değilim! Eğer bana bunun için de yardım ederseniz eve gidebilirim. Belki de İo'lular beni eve göndermeyi isteyebilirler bile. Sanıyorum bu tutarlı olur: beni ortadan kaldırmak,varlığımı inkar etmek. Tabii ki beni öldürmenin ya da ömürboyu hapse atmanın daha kolay olduğu düşünebilirler. Henüz ölmek istemiyorum,hele burada,Cehennem'de asla. Cehennem de ölürsem ruhum nereye gider?'' Güldü,tavırlarındaki o nezaketi yine kazanmıştı. ''Ama beni eve gönderirseniz sanırım onlar da rahatlar. Biliyorsunuz ölü anarşistler şehit olur,yüzyıllar boyu yaşarlar. Ama ortadan kaybolanlar unutulur.'' ''Gerçeklik'in ne olduğunu bildiğimi sanırdım,'' dedi Keng. Gülümsedi,ama kolay bir gülümseme değildi bu. ''Umudun ne olduğunu bilmeden onu nasıl bilebilirsiniz!'' ''Bizi çok katı yargılamayın,Shevek!'' ''Sizi yargılamıyorum. Yalnızca yardımınızı istiyorum. Karşılığında verecek hiçbir şeyim yok.'' ''Hiçbir şey mi? Kuramınıza hiçbir şey mi diyorsunuz?'' ''Onu bir tek insan ruhunun özgürlüğüyle aynı kefeye koyun,'' dedi Keng'e dönerek, ''hangisi daha ağır basar? Biliyor musunuz? Ben bilmiyorum.''