Güneş ışıklarıydı yapraklarında yansıyan - AlıntıSöz

Güneş ışıklarıydı yapraklarında yansıyan Kurumuştu sonbaharın hüzünlü damlaları, Şafağında ilk yaz sevdasının. Çılgınlaşmak için doğa, Bir işaret bekliyordu gökyüzünden. Yaşam patlamaya hazırlanıyordu Bahar yollarında. Tomurcuk mu kalsam? Çiçek mi olsam? derken, Saçlarından yakalayıp rengârenk bir rüzgâr, Sürükledi ışıltılı bir uçurumun kıyısına, Baktı ki önü yıldızlı bir sonsuzluk Arkası geri dönülmeyecek denli bayat, Taştı yüreği, Karışıyordu ki yalımlanan dalgalara; Ansızın, Sıradan renklerle donanmış, Sıradan bir tablonun Uysal bir çiçeği olduğunu anımsadı.

Diğer Ahmet Ümit Sözleri ve Alıntıları