gözüme çarpan, beni benden alan sözler, altını çizdiklerimden bazıları: - içinden şiirsiz geçilemeyecek kadar derin gözleri vardı - sırtımda alev gömlek, hattat içim yanıyor. oysa hattat dışarıda kar yağıyor. - hattat biliyorsun değil mi hiçbir şey gözyaşından daha temizleyici ve arıtıcı değildir. - anlat hattat, 'yağmurun karşılıklı yağdığını' anlat. ama hattat güzelliğin alışıldık bir şeye dönüşmesine müsaade etmeyelim. - anlatmasam aşkım beni yok ediyor. anlatsam, ben aşkımı.. - yaz dedi, bütün mutluluklar birbirinin aynı. ama mutsuzluklar birbirine uymuyor ve acılar birbirine benzemiyor, benim ne kadar acı çektiğimi yaz ama bu acıları hak etmediğimi - nihayetinde her şarkı kendi sonuna kadar vardı. - bıkmadan ve usanmadan bütün kapıları çalmakla bir gün çok güzel bir şeye dönüşebileceğimizi biliyorum.. - denizlere, yüzmesini bilmediğim denizlere dalmak istemiyorum artık.. - bülbül çoktur, demişti küçük esmer kız, gül ise tek. bülbül kırılır, demişti, dökülür, parçalanır, bağırır, çağırır, çoğalır, sesi var çünkü onun. var olur. içinin serüvenlerini gizlemek zorunda değil. haykırır onları. gül öyle midir ya? - aşk için bütün yolar kapalıydı oysa aşktan başka çıkar yol yok gibiydi. - hilalin görüneceği günler gün eylül. aylardan güz aldatmacası bile değil içime garip oluşlar zaman: alışılmadık mekân: alışıldık. gül ve ölüm ekte aşk hepsi bu.