''Gidip bilmediğin kentlerin Böğrünü delen harp mikkaplarını gördüm Kartpostal tüccarlarını Kilise ortak pazar dirlik orak çekiç Ve asya ve afrikaya ayak atma postallarını Ve kimseyi göstermeyen aynaları Ve bir istasyonda Hatta önemsiz bir memurun yakınında İçinden asya çıkan bir balya Geleceği Ormana terk etmeği dener gibi yeni doğan çocuğu Ananın karın bulaşıklarını arımadan Çalıları ve topraklaşan yaprakların içine Alabildiğine gevşeyip bırakılmış gerginliğin ortasına iterek Geleceği ormana iter gibi ormana iterek Meleklerin hayatını yaşamaya Gidelim sizinle kendimde insan olmadan Kimseyi insanlamadan yaşamaya Sıcak kayayı arayan iki tavşan gibi Evleri korkutmadan uluyan kurtlar gibi Bellemeden Etle bilinçlemeden Evdeki sevincin ballanan hüzünleri Bilmeden aşkı ve aşk benzerini Çocuk sesinin düzgünlüğünü arayan bir çeşit insan olarak''