Erkek anlamaz, hemen güvensizleşir, kuşkulanır; kadın onun bu halini sever. Evrendeki hiçbir şeyin, hiçbir hayvanın, hiçbir bitkinin olamayacağı bir biçimde güzel olduğunu söyler erkeğe. Orada olmayabileceğini söyler... Hayatın akışına katılmamış olabileceğini. Gözlerini, cinsel organını, ellerini öpmek istediğini, kendisi kurtuluncaya kadar onun çocukluğunu kucağında sallama arzusu duyduğunu söyler. ''Kitapta şöyle yazacak,'' der, ''saçları siyahtır, gözlerinde bir gece manzarasının hüznü.'' Erkeğe baka. Başına ne geldiğini sorar. Erkek, soruyu anlamaz, güldürür bu kadını. Erkeği öylece, hafif bir kaygı içinde bırakır. Sonra öper erkeği, erkek ağlar. Ona çok dikkatli bakıldığında ağlar. Kadın da onu görüp ağlar.