Düşüncelerine saygı gösterdiğim büyüklerimin birinden bile bunun kötü bir şey olduğunu duymadım. Tam tersine saygı duyduğum insanlar bunun iyi bir şey olduğunu söylüyordu. Mücadelemin ve acılarımın bunu yaptıktan sonra geçeceğini teselli bulacağını duyuyordum; duymakla yetinmiyor, okuyordum da; büyüklerinden bunun sağlık açısından iyi olacağını duyuyordum; arkadaşlarımdan da bunun bir tür görev delikanlılık olduğunu duyuyordum. Dolayısıyla iyilik dışında görünen bir şey yoktu ortalıkta. Hastalık tehlikesi mi? O da öngörülüp önlemi alınmıştı. Hepimizin vasisi olan hükümetimiz bu konuya özen gösteriyor, genelevlerin kurallara uygun çalışmasını gözetiyor ve lise öğrencileri için fuhuş ortamını, cinsel ahlaksızlık ortamını sağlıyor. Maaşlı doktorlar da bu ahlaksızlığı izliyor. Öyle olması gerekiyor zaten. Doktorlar fuhşun sağlığa yararlı olduğunu iddia ediyor, kurallara uygun ve düzgün fuhuş ortamını kuruyorlar. Oğullarının sağlığına bu anlamda özen gösteren anneler tanıyorum. Bilim de onları genelevlere yolluyor. - Bilim neden yollasın ki? -dedim. - Doktor dediğiniz kim? Bilime kendini adayanlar. Sağlığa yararlı olduğunu ileri sürerek gençleri kim cinsel ahlaksızlığa sürüklüyor? Onlar. Sonra da büyük bir ciddiyetle frengi hastalığını tedavi ediyorlar. - İyi de frengiyi neden tedavi etmesinler? - Frengi hastalığına harcanan çabaların yüzde biri cinsel ahlaksızlığın kökünün kazanmasına harcanmış olsaydı, frenginin çok uzun zamandır sözü bile edilmezdi de ondan. Oysa ki cinsel ahlaksızlığın kökünün kazanmasına değil, onun teşvik edilmesine, tehlikesiz bir şekilde gerçekleştirilmesine çaba harcanıyor.