Duyuyorum sorduğunuzu: Nedir bir renk olmak? Renk gözün dokunuşu, sağırların müziği, karanlıkta bir kelimedir. On binlerce yıldır kitaptan kitaba, eşyadan eşyaya rüzgarın uğultusu gibi ruhların konuştuklarını dinlediğim için benim dokunuşumun meleklerin dokunuşuna benzediğini söyleyeyim. Bir yanım burada gözlerinize sesleniyor; o benim ağır yanım. Bir yanım havada bakışlarınıza katlanıyor; o benim hafif yanım. Kırmızı olmaktan ne de mutluyum! İçim yanıyor; kuvvetliyim; fark edildiğimi biliyorum; bana karşı koyamadığınızı da... Bir keresinde bir Acem şehrinde, kör bir nakkaşın ezberden çizdiği at resmindeki eğerin örtüsünün işlemelerine bir çırağın fırçasıyla sürülürken iki kör nakkaşın aralarında tartıştıklarını işitmiştim. ''Bütün nakış hayatımız boyunca şevk ve inançla çalıştığımız için sonunda tabii ki kör olan bizler, kırmızının nasıl bir renk, nasıl bir his olduğunu biliyor, hatırlıyoruz.'' dedi atı ezberden çizmiş olanı. ''Ama ya anadan doğma kör olsaydık, güzel çırağımızın sürmekte olduğu kırmızıyı nasıl anlayacaktık?'' ''Güzel bir mesele.'' dedi öbürü. ''Ama renkler anlaşılmaz, hissedilir.'' ''Kırmızının hissini hiç görmemiş olana anlatın üstadım.' ''Parmağının ucuyla dokunsaydık demirle bakır arasında olurdu. Avucumuzun içine alsaydık, yakardı.Tatsaydık tuzlu bir et gibi tok olurdu. Ağzımıza alsak doldururdu. Koklasaydık at gibi kokardı. Çiçek gibi koksaydı papatyaya benzerdi, kırmızı güle değil.'' ''Bu kırmızının anlamı nedir?'' diye sordu atı ezberden çizen kör nakkaş. ''Renklerin anlamı orada karşımızda olmaları ve onları görmemizdir.'' dedi öteki. ''Görmeyene kırmızı anlatılamaz.' ''Münkirler, zındıkları, inançsızlar da Allah'ı inkar etmek için onun gözükmediğini söylerler'' dedi kör nakkaş. ''Oysa o görene gözükür'' dedi öteki usta. ''Kuran-ı Kerim bu yüzden görenle görmeyenin hiç bir olmayacağını söyler.'' Güzel çırak, atın eğerinin örtüsüne beni yavaş yavaş sürmüştü. Güzel bir nakşın siyah beyazına kendi doluluğum, gücüm ve canlılığımı yerleştirmek öyle hoş bir duygudur ki, kedi kılından fırça beni kağıda yayarken sevinçten gıdıklanırım. Böylece ben renklendikçe sanki aleme 'ol' derim ve alem benim kan rengimden olur. Görmeyen inkar eder, ama her yerde ben varım.