Delilik, artık devlete karsı bir tehdit olusturmayan sıradan bir hastalık mertebesine indirgenmistir. Deliliğin bireyselliğini ve hayal gücünü yitirmesiyle birlikte devlet daha da totaliter olmustur. Delilik, devlet otoritesi altına girdiği oranda özgürlüğünü yitirmistir. Devlet, deliliği bir hastalık olarak
tanımlamak ve akıl sağlığı eğitimi yoluyla engellemek suretiyle onu iğdis etmis; deliliği tanımlama ve sınıflandırma yoluyla onu standartlaştırmıştır. Deliliğin resmi tanımlayıcısı olan Amerikan Psikiyatri Derneği (APA), görüşleri hemen hemen tüm ülkeleri etkilediği için, Delilik Krallığı'nı yönetimi altına almıştır. Bu dernek, İyi bir general, verdiği komutlara uyulacağını önceden bilen generaldir özdeyişini uygulamaktadır bir anlamda. Böylece, Amerikan Psikiyatri Derneği, tüm potansiyel muhalefet kaynaklarının önünde gitmiş oluyor. Örneğin, bundan elli yıl önce olduğu gibi, kadınların zekâ düzeyinin erkeklerinkinden düşük olduğuna inancını taşımıyorlar artık. Ona gücünü kazandıran bilim ya da bilgi değil, budur iste. Bu değişim kaçınılmazdı, çünkü kadınlar oy kullanma hakkını kazanmışlardı. Akıl sağlığı camiası, olası muhalefet güçlerini her zaman ustaca sezip iktidarını sürdürmesini sağlayacak değisikliği yapmıstır. Aynı sekilde, escinselliği bir akıl hastalığı olmaktan çıkarma kararı da 1970'lerde, APA tarafından verilmistir. Psikoloji ders kitaplarında ve psikologların eğitim programlarında yıllardır anormal olarak tanımlanan bir davranıs ve kisilik biçimi, bir çırpıda anormal sayılmaktan çıkmıstı. Neden? Bu değisimi mazur gösterecek bilimsel bir tartısma olmamıstı. Aslına bakılırsa, escinsellik önceleri bir akıl hastalığı, davranıs bozukluğu olarak sınıflandırıldığı zaman da bir bilimsel tartısma olmamıstı. Kararın değismesini sağlayan, escinsel hareketinin gelismesi, siyasi gücünün giderek artması olmustu. Muhalefetin potansiyel bir politik güce sahip olduğu tüm vakalarda, kurulu düzen, akıl sağlığı konusundaki ölçütlerini değistirmistir. Bu tür bir esneklik ona daha da büyük bir siyasal güç sağlamıstır. Onlar, deliliğin mührünü tekellerinde tutmakla kalmıyorlar, aynı zamanda, kadınlar ve escinseller konularında olduğu gibi, her asimilasyon vakasıyla, taraftarlarının ve destekçilerinin sayısını artırıyorlar. Böylece, her zaferden sonra, önceleri marjinal olanlar (örneğin kadınlar ve escinseller) konusunda bu kurulusun inandırıcılığı artıyor ve diğer marjinalleri (sizofrenleri, yoksulları, etnik azınlıkları, sanatçıları, barış yanlılarını) ezme gücü de artmış oluyor. Bu marjinaller ve militanlar da kendi paylarına, kuruluşun deliliği belirleme sultasını sorgulamak yerine, kendilerinden öncekilerin yolunu izliyor ve bundan böyle deli kabul edilmemeleri için onlara basvuruyorlar. Bu eylemleri ise kuruma güç ve hatta inandırıcılık kazandırıyor.