Bunu görünce Joe?nun macera damarları kabardı. Hayat buna denirdi işte. Bu adamlar, özgür açık havada, güneşin ve gökyüzünün altında, kabaran denizin üstünde, şanslarına ne çıkarsa, ya tepelerinde esen rüzgârın, ya da üzerlerine yağan yağmurun altınd yaşıyor ve geçimlerini kazanıyorlardı. Kendisi ise her gün, kendi gibi elli çocukla, ahır gibi bir odaya oturuyor, kafa patlatıp, kupkuru bilgi süprüntülerini öğrenmeye çalışıyordu. Oysa bu adamlar, avare, özgür ve mutlu bir hayat sürüyor, kürek çekiyor, yelken kullanıyor, kendi yemeklerini kendileri hazırlıyor ve hiç kuşkusuz, kalabalık sınıflarda oturanların ancak düşlerinde görebilecekleri maceralar yaşıyorlardı.