Boşluklardan söz ediyorsun değil mi? diyor ikinci ses. Dolduramadığın boşluklardan ? Sende bir bütün yok, diyor (gene) ikinci ses, sende hep parçalar, öyle mi? Evet. Bir bütünden kopmuş, parçalanmış, koptuğu yerle yeni bir bağ kuramayan, bir araya gelip o bütünü yeniden oluşturamayan, sende yaşayan bunlar, değil mi? Oluşturamayan, kuramayan, evet, diyor birinci ses (sanki yenik). Ama açıklayacak olursak, şöyle : bir bütün, bölünmüş, bazı parçaları yitmiş, ortada yalnızca parçalar kalmış. Ya da hiçbir işe yaramayan (hemen hemen) bir tek parça. Bir bütün onunla kurulabilir mi? Ondan yola çıkarak bir bütün ansınabilir, yeniden yaratılabilir mi? Sanmıyorum, diyor ikinci ses. Ben de , diyor birinci ses. O bütünün parçası olarak ansıdığım kokular var,bugün, şu anda,dilediğim anda, bende yaşayan. Nasıl kokular ?diye soruyor ikinci ses (merakla). Örneğin, bir dere kokusu-kurumuş. Bir bitki, bir çiçek kokusu-solmuş. Bir hayvan kokusu-ölmüş. Bir insan kokusu. Bir ev kokusu. Bir su kokusu-çekilmiş. Bir koltukaltı kokusu-öpülmüş. Bir insan kokusu-koklanmış. Ne yorgunluk, diyor ikinci ses. Kokularınki mi ?diyor birinci ses. Hah, nice rahat döşeklere değişmem. Ya o rahat döşeklerdeki düşüşlerin kokusu?diyor ikinci ses. Ya o kalkışların kokusu?diyor birinci ses. Ya düşüş -kalkışlarınki? diyor birinci ses. Ya o kalkış -düşüş-kalkışlarınki, diyor ikinci ses. Gençliğin,genç yaşımızın, delikanlılığımızın demek istiyorsun ,diyor birinci ses. Gülüyorlar. Sözcüklere mi? Yitmiş gençliğe mi? Gülüyorlar.