Biz zamirinin Arapça'daki karşılığı olan bu 'nûn' ön ekini, harfin hattının çağrıştırmasıyla koca bir gemiye benzetirim hep. Bu gemiye kimler sığmaz ki! Önce insan, kendi başına bir alem. Hele de himmeti milleti olmuşsa, tek başına bir millet. Sonra musalliyle birlikte namaza durmuş cemaat, sonra hayalin genişliğince yeryüzü bir mescid olmuş, Kâbe mihrap, onun etrafında halkalanmış bilumum Müslümanlar, sonra hayalin genişliğince lisan-ı haliyle kendince namaza durmuş bütün bir maddeler alemi, aynı safta ben, sen, insanlar, ağaçlar, denizler, güneşler, galaksiler... Sonra hayalin genişliğince na'büdü, na'büdü diyen melekler, cinler, ruhlar ve manalar alemi... Sonra zaman ve mekanın büküldüğü bir noktada aynı halkada Hz. Adem'den son insana kadar bütün bir insanlık, bütün bir varlık...