Beşinci Cadde'de yürümeye, kalabalığın arasından romantik kadınları seçip birkaç dakika sonra yaşamlarına gireceğimi, bunu bilen ya da kınayan tek kişinin bile çıkmayacağını hayal etmeye bayılıyordum. Bazen zihnimde, gizli sokak köşelerindeki apartmanlarına kadar takip ederdim onları; bir kapıdan süzülüp ılık karanlığa karışmadan önce dönüp bana gülümserlerdi. Kimileyin, koca kentin büyülü akşam alacasında, içime bezdirici bir yalnızlık çöreklenirdi, aynısını başkalarında da hissederdim: tek başlarına yiyecekleri akşam yemeğinin vakti gelene dek vitrinlerin önünde oyalanan, gecenin ve yaşamın bu en dokunaklı anlarını geçiştirmeye çalışan, zavallı genç memurlar.
Diğer F. Scott Fitzgerald Sözleri ve Alıntıları
Başını kaldırıp ürkütücü yapraklar arasından bildiğinden farklı, yabancı bir gökyüzüne bakıp, bir gülün aslında ne kadar korkunç olabileceğini, gün ışığının özene bezene büyütülmüş çimenlere nasıl da çiğ vurduğunu görünce baştan ayağa titremiştir herhalde. Yeni bir dünyaydı bu, gerçekliğini yitirmiş maddeler dünyası; rastgele oradan oraya sürükleniyordu... Tıpkı boz bulanık ağaçların arasından kendisine yaklaşan külleşmiş kaçık gibi.- Bu mavi çimenliğe ulaşmak için çok uzun bir yol kat etmişti, şimdi düşünü elini uzatsa tutabileceği kadar yakında hissetmiş olmalıydı. Oysa çoktan geride kalmıştı bu düş, şehrin ötesinde, cumhuriyetin karanlık tarlalarının yuvarlana yuvarlana gecenin karanlığına karıştığı o uçsuz bucaksız bilinmezlikte, geçmişte kalmıştı.
- Gatsby o yeşil ışığa, geçen her yıl bizden biraz daha uzaklaşan orgazmik geleceğe inanmıştı. O zamanlar kaçtı elimizden, ama önemli değil, yarın daha hızlı koşacak, kollarımızı daha ileriye uzatacağız... Ve güzel, aydınlık bir sabah...
Böylece asılıyoruz küreklere, geçmişe doğru savrulup dursak da, teknelerimizle akıntıya karşı ilerlemeyi sürdürüyoruz. - Başını kaldırıp ürkütücü yapraklar arasından bildiğinden farklı, yabancı bir gökyüzüne bakıp, bir gülün aslında ne kadar korkunç olabileceğini, gün ışığının özene bezene büyütülmüş çimenlere nasıl da çiğ vurduğunu görünce baştan ayağa titremiştir herhalde. Yeni bir dünyaydı bu, gerçekliğini yitirmiş maddeler dünyası; rastgele oradan oraya sürükleniyordu... Tıpkı boz bulanık ağaçların arasından kendisine yaklaşan külleşmiş kaçık gibi.
- Bu mavi çimenliğe ulaşmak için çok uzun bir yol kat etmişti, şimdi düşünü elini uzatsa tutabileceği kadar yakında hissetmiş olmalıydı. Oysa çoktan geride kalmıştı bu düş, şehrin ötesinde, cumhuriyetin karanlık tarlalarının yuvarlana yuvarlana gecenin karanlığına karıştığı o uçsuz bucaksız bilinmezlikte, geçmişte kalmıştı.
- Gatsby o yeşil ışığa, geçen her yıl bizden biraz daha uzaklaşan orgazmik geleceğe inanmıştı. O zamanlar kaçtı elimizden, ama önemli değil, yarın daha hızlı koşacak, kollarımızı daha ileriye uzatacağız... Ve güzel, aydınlık bir sabah...
Böylece asılıyoruz küreklere, geçmişe doğru savrulup dursak da, teknelerimizle akıntıya karşı ilerlemeyi sürdürüyoruz. - Ne zaman, birini tenkide davranacak olursan, hatırdan çıkarma, herkes senin imkanlarında gelmemiştir dünyaya!
- İçinden ne zaman birini eleştirmek gelse,bu dünyada herkesin senin sahip olduğun üstünlüklerle doğmadığını anımsa,yeter.
- İstersen altın şapkalar tak, eğer onu etkileyecekse;
Yükseğe sıçrayabiliyorsan, onun için de sıçra,
Ta ki o, ''Altın şapkalım, yükseklerde uçan sevgilim,
Sen benim olmalısın!'' diyene kadar.
Thomas Parke D'Invilliers - Birini yargılamaya kalkıştığında onun sendeki ayrıcalıklara sahip olmama ihtimalini hatırla.
Stanislaw Lem
John Fowles
Haldun Taner
Carl Gustav Jung
Robin Sharma
Kemal Tahir
Milan Kundera
Ercan Kesal
Franz Kafka
Mehmed Uzun