Beklenmedik şekilde kendimi bu ilişkinin içinde buldum. Ben de şaşkına döndüm, inanamadım ama o kadar güçlüydü ki o andan itibaren hissettiklerim, kaçamadım. Kaçmak istemedim. Tuhaf bir tutku... Nasıl desem... Ruhumu, bedenimi ele geçiren, hücrelerime kadar işleyen, beni tamamen esir alan bir tutku... Çok güçlü bir duyguydu, hem tensel hem duygusal. Ne hissettiğimi anlayabilmek için, o yoğunluğu yaşamak lazım. Ölüm bence bir felaket değil, bir kurtuluştur.

Mevlana'nın gözünde, düğün gecesidir, mesela ölüm. Bir gömlek değiştirmedir. Ben öyle düşünüyorum ama bunu sonra konuşalım. Ama aşk böyle bir şey. Böyle paldır küldür başına geliveriyor insanın işte, hiç beklemediği bir anda. Çünkü o duyguları yaşamadan ölmek istemezdim. O yoğunluğu, o tutkuyu, o yakınlığı... Acıyı da tatmalıyız hem hayatı hem aşkı anlamak için. Kalanların kıymetini bilmek için. Şunu bil ki, böyle olmasını ne istedim ne planladım. Hayatımın akışı karşısında, nutkum tutuldu, iradesiz kaldım.