'Bana bir öpücük verin yoksa galip döneceğim Ufka bir kesin ordum akıverecek Elimde çözülecek makina ve cinayet marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa. İnanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın Çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum. İpimden kurtulmuşum kaybediyorum. Birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez tanklar tank olup geçiyor üstümüzden Helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara Memleket sana rağmen ket vururken yarama şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben -ve emir ?kun? diyor; doğuruluyorum- ?bu ülke?den daha bıçkın tamlama bilmiyorum. Bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim ilk dildar tohum ekecek sözüme yoksa ve bir dizenin tan yerini ağartmasıysa ellerini tutarım ki kudurtucudur. Bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur ki zuhrettiğinde ilk formuyla İsa, yeniden ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur. Ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim Lazım gelen gülleri göğsüme gömmüşüm Birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim bunu daha çok küçükken bir filmde görmüştüm! Ah laikse aşkımız biter elbet bir kışbaharyaz günü Gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma Bir çınar gövdesini bir hamle daha yayar Üç içbükey komodin silah çeker vurulur Sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım Bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar. Ben dünyaya karşı durmak ile meşhurum Olma. Yokluğun bulunmama larcivert lavlar akıtır. Nasıl çekip gitmiş bir şaman çekip gitmiş, bir şaman değilse en çok benim gibi sonsuz bir at hiç koşmuyorken de attır. Biliyorum, lir sızmıyor şakaklarımdan ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok Annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum Modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum Ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.'