Aslında kendimi anlatmaya tıpkı Dostoyevski gibi başlamak isterdim. Birgün derdim, birgün kendimi anlatsam, tıpkı Yeraltından Notlar'da olduğu gibi anlatırdım: Bakın işte şöyle:
Hiç de gösterişli biri değilim. Karaciğerimden haastaymışım gibi geliyor bana. Hastalığımın bir urdan ileri geldiğini sanmıyorum. Daha doğrusu neremin ağrıdığını biliyorum. Daha doğrusu neremin ağrıdığını bilmiyorum. Tedavi de olmuyorum. Tıbba ve doktorlara saygım olduğu halde hiç doktora gitmedim(...) Hayır, yalnızca tersliğimden dolayı tedavi olmak istemiyorum.Ama doğrusu siz bunu anayamazzsınız. Olsun, ben kendimi anlıyorum ya, yeter bana.
Ama ne gezer. Artık benim anlatmak istediğim her şeyi, hem de en iyi biçim de Dostoyevski anlatmıştır. Tekrarlamak yakışız almaz. Hiç denemiyorum, yazar olamam. Yok hayır, yeteneksiz oluşumdan değil. Pek iyi bir yazar olabilecekken, Dostoyevski'den sonra doğduğum için yazar olamam. (Sf. 13-14)