Asitane'yi özlememek mümkün mü? Bu denizden esen İstanbul'a has tuz ve yosun kokusu Trabzon'dakinden başkacadır. Gökyüzünde, hiç çözülememiş bir sırrı işaret edercesine boşluğa uzanan kalem endamlı minareler çarpıyor önce insanın gözüne. Sonra her biri, altında görkemli ve deruni birer âlem barındıran muhteşem kubbeleriyle zamana başkaldıran camiler, loş medreseler ve kütüphaneler geliyor peşi sıra. Göklerin uçsuz bucaksız derinliklerini arza indiren huzur yüklü mezarlıklar ve onların karanlık gölgeli servilerini derhâl fark ediyor duyarlı gözler. Sonsuzluğa yapılan bir yolculuğu hatırlatan karmakarışık sokaklarıyla, alçak tepeler boyu uzanan mahalleler gündüzleri tenhadır. İşlemeli payandalarının üzerindeki cumbalarıyla boyunları her daim eğik görünen ve sürekli yangın tehdidi altında olmasına rağmen o sevimli görüntülerini hiç yitirmeyen onca ahşap evin arasında yalnızca kadınlar ve çocuklar dolanır. (52)