Anımsadığım kadarıyla, sol kulağımı bir kavgada başka bir insan ısırıp koparmıştı. Ama kulağımın yerinde kalan ince yarıktan yeryüzündeki sesleri bütün ayrıntılarıyla işitebiliyorum. Üstelik, belli belirsiz ve güçbela da olsa görebiliyorum. Çünkü belki ilk bakışta pek anlaşılmıyor, ama ağzımın solundaki şu mavimtırak yumru aslında bir göz. Onun orada bulunması, işe yaraması, biçimleri ve renkleri algılaması, tıbbın yarattığı bir mucize, çağımızda meydana gelen olağanüstü gelişmelerin bir kanıtı. Oysa tümden karanlığa gömülmem işten bile değildi, çünkü o büyük yangından bir bombardıman mıydı, yoksa bir hükümet darbesi mi, anımsamıyorum sağ çıkanların hepsi oksitler yüzünden hem kör oldular, hem de saçlarını yitirdiler. Bense talihli çıktım, yalnızca bir gözümü yitirdim, öteki gözümü cerrahlar tam on altı ameliyattan sonra kurtarmayı başardılar. Gerçi gözkapağı yok ve sık sık yaşarıyor, ama yine de işime yarıyor, televizyon seyrederek vakit geçirebiliyor, en önemlisi de karşıma çıkan bir düşmanı hemen saptayabiliyorum.