Ancak, ne kadar kendimi ikna etmeye çalışsam da, insanların arasında kendimi asla güvende hissetmiyor ve onlara inanmıyordum.Bana zarar vereceklerini ve etrafımı sarıp beni mutlaka nefessiz bırakacaklarını düşünüyordum.Beni, kendilerine gömeceklerinden korkuyordum.Duygularının altında kalmaktan, düşünceleri tarafından ezilmekten, bedenlerinin ağırlığıyla kemiklerimin kırılmasından korkuyordum. Sürekli açılıp kapanan ağızları, bir türlü sabit duramayan elleri, bir görünüp bir kaybolan dişleriyle beni tehdit ediyorlardı.